شب سردي بود … پيرزن بيرون ميوه فروشي زل زده بود به مردمي كه ميوه ميخريدند. شاگرد ميوه فروش تند تند پاكت هاي ميوه رو توي ماشين مشتري ها ميذاشت و انعام ميگرفت.

پيرزن با خودش فكر ميكرد چي ميشد اونم ميتونست ميوه بخره ببره خونه … رفت نزديك تر، چشمش افتاد به جعبه چوبي بيرون مغازه كه ميوه هاي خراب و گنديده داخلش بود … با خودش گفت چه خوبه سالم ترهاشو ببره خونه. ميتونست قسمت هاي خراب ميوه ها رو جدا كنه و بقيه رو بده به بچه هاش، هم اسراف نميشد هم بچه هاش شاد ميشدن …

برق خوشحالي توي چشماش دويد.. ديگه سردش نبود ! پيرزن رفت جلو نشست پاي جعبه ميوه؛ تا دستش رو برد داخل جعبه، شاگرد ميوه فروش گفت : دست نزن نِنه ! وَخه برو دُنبال كارت ! پيرزن زود بلند شد … خجالت كشيد ! چند تا از مشتريها نگاهش كردند ! صورتش رو قرص گرفت … دوباره سردش شد ! راهش رو كشيد رفت …

چند قدم دور شده بود كه يه خانمي صداش زد : مادر جان … مادر جان ! پيرزن ايستاد، برگشت و به زن نگاه كرد ! زن مانتويي لبخندي زد و بهش گفت اينارو براي شما گرفتم ! سه تا پلاستيك دستش بود پر از ميوه … موز و پرتغال و انار …

پيرزن گفت : دستِت دَرد نِكُنه نِنه... مُو مُستَحق نيستُم !

زن گفت : اما من مستحقم مادر من … مستحق داشتن شعور انسان بودن و به هم نوع توجه كردن … اگه اينارو نگيري دلمو شكستي ! جون بچه هات بگير !
زن منتظر جواب پيرزن نموند … ميوه هارو داد دست پيرزن و سريع دور شد …

پيرزن هنوز ايستاده بود و رفتن زن رو نگاه ميكرد … قطره اشكي كه تو چشمش جمع شده بود غلتيد روي صورتش … دوباره گرمش شده بود … با صداي لرزاني گفت :
پير شي ننه ... پير شي ! خير بيبيني اين شب چله مادر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: